Her umuda bir şiir

13-05-2017

“Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum.”Turgut Uyar

Umudu en iyi ne anlatır? Bin türlü yakınmanın dile geldiği sohbetlerde son sözlere sığdırılanlar mı? Susup bir bakışta yüze işlenenler mi nakış nakış? Ölümden gayrı canın her dileğinde bekleyenler mi? 
***

Yaşar da bilmez insan, umut tam derdinin içindedir. Anlatırken bile duymaz. Sonra önce siteme ve ardından duaya sığınır ama…
Umudu en güzel şairler anlatır.

“Halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta Her şey naylondandı o kadar “

Bundandır, kalbi avcunda yaşayanların başucunda bir şiir kitabı bulundurması ya da ezberinde hep bir dörtlük. 
Efkarlanınca sigarasından önce şairi anar dolunaya karşı, umutla.

“Evet kimsesizdik ama umudumuz vardı “

Çoğu zaman geriye dönüp bakınca fark ederim. Günlere, aylara dağılan hüzünlerin bir sayfada toplanıp kendini anlatması gerçek sanattır işte. Olan biten her şeyin sıcaklığı henüz tazeyken hiç bitmeyecekmiş gibi gelir. Zaman alışkanlık virüsünü bulaştırır da her şey bir hikaye gibi anlatılıp geçince, yine şiir çıkar gelir:

“Hiçbir şey umurumda değil diyorum 
Aşktan ve umuttan başka “

Öyle işte. Bu kadar basit. 
Aşktan ve umuttan başka ne önemli olabilir? Umut zaten her şeyin içinde değil mi?
Her şeyin? 
Hasta olmamanın, emeğinin karşılığını alabilmenin, adalete kavuşabilmenin…
‘Aşk’ da yanında tek gerçek yoldaşı. 
Olmazsa olmazı

“Ama ne varsa geyikli gecede idi
Bir bilseniz avuçlarınız terlerdi heyecandan
Bir bakıyorduk akşam oluyordu kaldırımlarda”

****
‘Geyikli Gece’ şiirini hatırlattı bir dost ve son satırda çocukluğuma gittim aniden, hatırladım ilk okuduğum an’ı. Uzanıp kendi yanaklarından öpebilmenin, merhametini en çok kendine sunabilmenin huzurunu anımsadım. Sonra Turgut Uyar şiirlerine ayırmak istedim tüm günümü ve gecemi.

“Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum, göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum”

Şiir şifadır. 
Ruhu esirgememeli dizelerden.