20-04-2017
Herkes yazar mı? Yazar ama herkes gerçekten ‘Yazar’ mı?
Tabii ki hayır.
Dergi raflarında rengarenk dizilen dergiler, kapaklarında bizi mıknatıs misali çeken yazarların, şairlerin resimleriyle...
Bu dergilerin isimlerine hiç bakmadan sayfalarını çevirseniz, hepsinin aynı elden hazırlandığını düşünebilirsiniz. Hani bir mahalleye bir dükkan açılır ve ürünleri popüler olur da, benzerleri yan yana açılmaya başlar ya… Bu dergiler de o misal çoğalıyor. Saman kağıdında, karman çorman renkler, kesin satar düşüncesiyle tasarlanmış özensiz görseller…
İlk sayıları merak edip aldım. Yazılar, öğrencilerin kompozisyon ödevleri düzeyinde. Okumaya başlarken pişmanlıkla karışık edebiyat adına utanç da hissettim. Edebiyatı “Bak bu çok satar” düşüncesiyle tüketim aracı yaptıkları için kızdım.
Çalakalem yazıların süslenip sunulduğu bu dergilerin tanımına ‘edebiyat ’ eklenmese keşke. Bu kadar basit olmasa. Gerçek edebiyat sevenler, bu saçma akımın bıkkın seyircileri adeta. 20 sene önceden alıp sakladığım, hala okumaktan keyif aldığım dergilerim var. Şimdiki popülist akıma bir de ‘Sokak Edebiyatı ‘ diye güzellemeler yapılıyor. Zaten şu ‘şiir sokakta’ etiketini de hiç sevmiyorum. Şiir özen ister, okurken bile klas bir duruş gerektirir. Eserin sahibi anılmadan her yere yazılmaz, ayıptır ve vicdansızlıktır. O kadar kolay mı yazıldı o satırlar. Sabahattin Ali’nin yaşadıklarını bir düşünün…
***
Ah ah! ‘Kürk Mantolu Madonna’ yı filme uyarlayacaklarmış. Yapmasınlar! Yapsalar da izlemem. Hayalimdeki karakterleri mahvedecekler yine popüler, sanatçı olmayan, rol kesen jönlerle…
***
Bu dergilerden biri geçtiğimiz Şubat ayında Turgut Uyar’a ait olmayan dizeleri, derginin kapağında onun ismi ve resmiyle paylaştı. Sonra bir de ‘internetteki bilgi kirliliğinin mağduru olduk’ gibi özrü kabahatinden büyük bir açıklamayla o sayıyı toplattı. Diğer bir dergi de Aşık Veysel’e ait olmayan dizeleri, onun ismiyle yayınladı. Bu hataların bence özrü olamaz, hoş görülemez.
Herkes yazar, doğru. Günlüğüne yazar, facebook sayfasına yazar, twittera yazar…
Yazık! Yeni nesil, bu dergilerdeki isimlerin, gerçekten edebiyat emekçisi olduğunu düşünecek, üzülüyorum.
Tabii ki hayır.
Dergi raflarında rengarenk dizilen dergiler, kapaklarında bizi mıknatıs misali çeken yazarların, şairlerin resimleriyle...
Bu dergilerin isimlerine hiç bakmadan sayfalarını çevirseniz, hepsinin aynı elden hazırlandığını düşünebilirsiniz. Hani bir mahalleye bir dükkan açılır ve ürünleri popüler olur da, benzerleri yan yana açılmaya başlar ya… Bu dergiler de o misal çoğalıyor. Saman kağıdında, karman çorman renkler, kesin satar düşüncesiyle tasarlanmış özensiz görseller…
İlk sayıları merak edip aldım. Yazılar, öğrencilerin kompozisyon ödevleri düzeyinde. Okumaya başlarken pişmanlıkla karışık edebiyat adına utanç da hissettim. Edebiyatı “Bak bu çok satar” düşüncesiyle tüketim aracı yaptıkları için kızdım.
Çalakalem yazıların süslenip sunulduğu bu dergilerin tanımına ‘edebiyat ’ eklenmese keşke. Bu kadar basit olmasa. Gerçek edebiyat sevenler, bu saçma akımın bıkkın seyircileri adeta. 20 sene önceden alıp sakladığım, hala okumaktan keyif aldığım dergilerim var. Şimdiki popülist akıma bir de ‘Sokak Edebiyatı ‘ diye güzellemeler yapılıyor. Zaten şu ‘şiir sokakta’ etiketini de hiç sevmiyorum. Şiir özen ister, okurken bile klas bir duruş gerektirir. Eserin sahibi anılmadan her yere yazılmaz, ayıptır ve vicdansızlıktır. O kadar kolay mı yazıldı o satırlar. Sabahattin Ali’nin yaşadıklarını bir düşünün…
***
Ah ah! ‘Kürk Mantolu Madonna’ yı filme uyarlayacaklarmış. Yapmasınlar! Yapsalar da izlemem. Hayalimdeki karakterleri mahvedecekler yine popüler, sanatçı olmayan, rol kesen jönlerle…
***
Bu dergilerden biri geçtiğimiz Şubat ayında Turgut Uyar’a ait olmayan dizeleri, derginin kapağında onun ismi ve resmiyle paylaştı. Sonra bir de ‘internetteki bilgi kirliliğinin mağduru olduk’ gibi özrü kabahatinden büyük bir açıklamayla o sayıyı toplattı. Diğer bir dergi de Aşık Veysel’e ait olmayan dizeleri, onun ismiyle yayınladı. Bu hataların bence özrü olamaz, hoş görülemez.
Herkes yazar, doğru. Günlüğüne yazar, facebook sayfasına yazar, twittera yazar…
Yazık! Yeni nesil, bu dergilerdeki isimlerin, gerçekten edebiyat emekçisi olduğunu düşünecek, üzülüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder