26-04-2017
“Hayat hakkında yazabilmek için önce onu yaşaman gerek.”
Ernest Hemingway
Yazıp yazıp siliyorum, olmuyor.
Hayal bu ve bende gücü sınırsız.
Bir film sahnesi, okuduğum romandan bir cümle, bir şiir dizesi...
İlkbahar, gelincikler, papatyalar bir yer arıyorum harflerime de her yerdeler, her yerde!
Dönüp dolaşıp sesli, sessiz ama sonunda hepsinin kaçtığı o yer aynı. Bekliyorlar ben yazmadıkça, kırgın ve nazlı harflerim, pek bir sitemkar:
“Yazıp yazıp siliyorsun, hayal mi şimdi bu? Bak yine kaçıyorsun.”
Kelimelerle konuşuyorum bugünlerde. Onların başka başka adları, tatları, sesleri var zihnimde ya da gönlümde. Zihin gönülden bağımsız kalamıyor aslında. Karman çorman ruh halim yazamadıkça. Ben ‘kelimeler’i çok sevdikçe her şey gibi, herkes gibi onlar da kaçıyor.
Hayal bu ve bende gücü sınırsız.
Bir film sahnesi, okuduğum romandan bir cümle, bir şiir dizesi...
İlkbahar, gelincikler, papatyalar bir yer arıyorum harflerime de her yerdeler, her yerde!
Dönüp dolaşıp sesli, sessiz ama sonunda hepsinin kaçtığı o yer aynı. Bekliyorlar ben yazmadıkça, kırgın ve nazlı harflerim, pek bir sitemkar:
“Yazıp yazıp siliyorsun, hayal mi şimdi bu? Bak yine kaçıyorsun.”
Kelimelerle konuşuyorum bugünlerde. Onların başka başka adları, tatları, sesleri var zihnimde ya da gönlümde. Zihin gönülden bağımsız kalamıyor aslında. Karman çorman ruh halim yazamadıkça. Ben ‘kelimeler’i çok sevdikçe her şey gibi, herkes gibi onlar da kaçıyor.
Sessiz sevsem, onlarla konuşmaya çalışmadan sevsem olmaz mı sanki?
Konuşmak yerine yazmayı severdi çocukluğum. Biten kitaplarına hüzünlenir, başa dönmek isterdi. Fakat tek bir hayali vardı: ‘Yazmak’…
Böyleymiş meğer, hayale sahip olmak körleştiriyormuş. Alışkanlık, ne sıkıcıymış. Ulaşamadığı aşkına kavuşanların, o güzelliği artık kanıksaması gibi. Oysa her bakışta ilk heyecanı anımsamak zor olmamalı. Bazen benim de her ilk kelimede kalbim çarpmaya başlıyor ama sonra…
Konuşmak yerine yazmayı severdi çocukluğum. Biten kitaplarına hüzünlenir, başa dönmek isterdi. Fakat tek bir hayali vardı: ‘Yazmak’…
Böyleymiş meğer, hayale sahip olmak körleştiriyormuş. Alışkanlık, ne sıkıcıymış. Ulaşamadığı aşkına kavuşanların, o güzelliği artık kanıksaması gibi. Oysa her bakışta ilk heyecanı anımsamak zor olmamalı. Bazen benim de her ilk kelimede kalbim çarpmaya başlıyor ama sonra…
Yok mutlaka başka bir sebebi olmalı bu kaçışların. Vefam mı az geliyor? Cümlelerin içinde, oldukları yeri mi sevmiyorlar? Ya da her neyse…
Duası kabul görmüş ve ‘yazmak’ baş tacı olmuş biri için zordur bu sessizlik.
Ezcümle, dilediklerinizi unutmayın demek istedim sadece. Siz unutursanız, küsebilirler. Unutmayın ki, gerçekleştiklerinde hoş gelmiş olsunlar.
Tanrı, günlerin sizi getirdiği anlardan birinde, kabul ettiği dualarınızı sunar bazen. İnanmak, mucizeyi yine görmek gibidir, hatta ne zaman tüm bu olanlar için dua ettiğinizi bile unutursunuz.
***
İki sene önce yazmışım tüm bu endişeli satırları. Sorun yok, tüm kelimelerim aylardır benimle. Bir daha da gitmeyecekler. Kitaplarla, dostlarla, yeni heveslerle ve aşkla, tutkuyla çoğalacaklar.
Demek ki neymiş: Yazabilmek için yaşamak gerekiyormuş. Sadece nefes almak yetmiyormuş.
Duası kabul görmüş ve ‘yazmak’ baş tacı olmuş biri için zordur bu sessizlik.
Ezcümle, dilediklerinizi unutmayın demek istedim sadece. Siz unutursanız, küsebilirler. Unutmayın ki, gerçekleştiklerinde hoş gelmiş olsunlar.
Tanrı, günlerin sizi getirdiği anlardan birinde, kabul ettiği dualarınızı sunar bazen. İnanmak, mucizeyi yine görmek gibidir, hatta ne zaman tüm bu olanlar için dua ettiğinizi bile unutursunuz.
***
İki sene önce yazmışım tüm bu endişeli satırları. Sorun yok, tüm kelimelerim aylardır benimle. Bir daha da gitmeyecekler. Kitaplarla, dostlarla, yeni heveslerle ve aşkla, tutkuyla çoğalacaklar.
Demek ki neymiş: Yazabilmek için yaşamak gerekiyormuş. Sadece nefes almak yetmiyormuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder